جواب نظر پست قبلی

عمومآ زیاد وراجی میکنم اما به شخصه اعتقاد ندارم که از چیزهایی که میدونم جایی که اهمیت فراوانی دارند باس استفاده کرد . راستش من فراموشی خفیف دارم البته خودم این حالت را واسه احسان تعریف کردم درست مثل یه ریزپردازنده...

فی الواقع نمیدونم نظر چیه همچنین برنامه ی پوچ در پوچ را هم ندیدم آخه کلآ کم تلویزیون تماشا میکنم اما در مورد سیاست باس بگم که ما و مخصوصآ من علاقه ی روانی به قانون شکنی دارم . اصولآ قانون را مردم بر مردم وضع میکنن برای حفظ جان و حس ناموس پرستی و یا حتی میهن پرستی که به عقیده ی من یه موضوع بی ربطه و اصلآ وجود نداره . یه بار گفتم بازم میگم اون زمانی که ایران از چین شروع میشد و به یونان ختم میشد کسی حس وطن دوستی نداشت؟ الان چی ؟ چرا افغانستان و دبی را وطن خودمون نمیدونیم؟

و اما در مورد نظام جمهوری : ببینین ما ایرانیها به علت کمبود عاطفی که داریم صرفآ از اشخاصی که دلقک هستند و با ادا و شکلکهای مخصوص خودشون ما را میخندونن خوشمون میاد . دقیقآ میتونین تو جامعه ببینین این جور چارلی چاپلینها با دسته ای از نوچه هاشون تو اماکن رفت و آمد میکنند و اشخاصی که فدایی اونا هستند روزها رو به امید بودن با اونها سپری میکنن . این همون نظام ماست که آقایان ربانی و دلقکهایی که با عبا و محاسن نجس و ... که مخصوص این نوع دلقکهاست در جامعه با اتلاف وقت مردم به بهترین وجه در تمامی مسائل آنها دخالت میکنن طوری که به صراحت راه همبستر شدن با ناموس آدمی رو به زیر سوال بردن . و شیوه های جنسی حرام بچه دار شدن رو سر لوحه ی پدران خود قرار دادند.

من یک سوال میپرسم : اگر نظام عوض شود و شخصی مصلای(مصطراب)امام (س) را به کاباره و فاحشه خونه تبدیل کند به نظر شما مردم توانایی قبول چنین تحولی را در فرهنگشون دارند؟ چرا ؟